"جوانان کمونیست ۴۳۰"

۱۶ آذر نقطه عطفی در انقلاب


 

  "مصاحبه با شهلا دانشفر"

      

امسال در حالی به ۱۶ آذر نزدیک می شویم که اعتراضات مردم و جوانان از ماه ها قبل یک روز تعطیل نشده و عرصه های مختلفی را در بر گرفته است. مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی، مبارزه برای لغو آپارتاید و جداسازی جنسی از جامه محورهای مبارزه دانشجویان هستند. از طرفی اعتراضات در دانشگاه های زیادی در جریان است، اعتراضات دانشجویان محدود به دانشگاه های بزرگ تهران نیست و موج وسیعی از مبارزه را در سراسر ایران می بینیم. این وضعیت همانطور که قبلا هم اشاره کرده ایم ناشی از وضعیت انقلابی و رزمنده جامعه برای به زیر کشیدن جمهوری اسلامی ست.

به همین مناسبت این هفته با شهلا دانشفر دبیر کمیته سازمانده حزب گفتگویی داریم و سوالاتی درباره ۱۶ آذر، چگونگی برگزاری آن و کسب آمادگی هرچه بیشتر برای برگزاری یک ۱۶ آذر وسیع و رزمنده را با ایشان طرح کرده ایم.
 

ج.ک. وضعیت اعتراضات در دانشگاه ها نشان دهنده فضای اعتراضی بسیار بالایی در دانشگاه ها ست ، در دل این شرایط اکنون که به شانزده آذر نزدیک هستیم، دانشجویان برای طرح مطالبات واقعی خود و جامعه چگونه باید عمل کنند؟
 

 

شهلا دانشفر: درست است اعتراضات در دانشگاه بالاست. از همان آغاز سال تحصیلی تا کنون یکروز آرام نداشته است. فریاد مرگ بر دیکتاتور، زندانی سیاسی آزاد باید گردد هر روزه در اعتراضات دانشجویی بلند است و تا کنون دانشجویان به هیچ یک از مقامات رژیم امان نداده اند، که به راحتی در صحن دانشگاه حضور یابند و دانشجویان با شعار دهی و با هو کردن و با کفش به خدمتشان رسیده اند. به مبارزات دانشجویی در همین دو ماهه اخیر نگاه کنید، مبارزه علیه تبعیض جنسیتی، که خود یک عرصه مهم نبرد مردم در جامعه است، یک موضوع مهم اعتراضات دانشجویان بوده است و دانشجویان در مقابل انواع و اقسام طرح های سرکوب رژیم تحت عناوین اسلامی کردن دانشگاه ها، پیاده کردن طرح های عفاف و حجاب دختران، جدا سازی ها جنستی و دستگیریها و غیره ایستاده اند و آزادیخواهی را فریاد زده اند. در دانشگاه یاسوج بود که دانشجویان شعار دادند و گفتند تبعیض جنستی، تحقیر شخصیتی و به این شکل خلاصه چکیده اعتراض جامعه را به شکل زیبایی بیان کردند. همینطور در رابطه با مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی، یک شعار دایم اعتراضات دانشجویی، زندانی سیاسی آزاد باید گردد بوده است و دانشجویان همواره خواهان آزادی دانشجویان دستگیرشده از زندان بوده اند. همچنین ما در دانشگاه شاهد اعتراض علیه اعدام ها و اعدام احسان فتاحیان بودیم. بنابراین می بینیم که مبارزات دانشجویان در دو ماه اخیر در دانشگاهها بطور واقعی تداوم دهنده انقلاب مردم بوده است. و دانشگاه همچون یک سنگر آزادی رادیکالیسم جامعه را نمایندگی کرده است.

اکنون نکته مهم اینست که در دل اوضاع پر التهاب جامعه و در شرایطی که دانشگاهها از اعتراض و مبارزه میجوشد، داریم به استقبال ١٦ آذر میرویم. بنابراین به روشنی می بینیم که ١٦ آذر امسال بطور واقعی روزی در تداوم انقلاب و فرصتی دیگر برای بیان اعتراض سراسری مردم است. روزی که هم اکنون جنب و جوش برای برگزاری آن وسیع است و مردم در همه جا در موردش دارند صحبت میکنند و خیلی ها قرار مدارهایشان را در ١٣ آبان گذاشته اند.

خصوصا بدنبال ١٣ آبان پرشوری که مردم با شعارهای رادیکال خود، صف خود را از همه کسانیکه میکوشیدند، به انقلاب مردم رنگ مخملی و سبز و غیره بدهند تا رهبری موسوی و کروبی و امثال اینها را به قامتش بتراشند، با شعار نه موسوی، نه احمدی، آزادی برابری ، و شعار جمهوری اسلامی نمیخواهیم، زندانی سیاسی آزاد باید گردد، و دیگر شعارهایشان، عملا جدا کردند و آزادی و برابری را فریاد زدند. بعد از اتفاق مهم ١٣ آبان بود که موسوی و کروبی و خیلی های دیگرشان هراس کردند و از خطیر بودن اوضاع و اینکه نظام در خطر است، سخن گفتند. باز هم با قانون اساسی جمهوری اسلامی و بر جمهوری اسلامی نه یک کلام بیشتر، نه یک کلام کمتر، تاکید کردند. گفتند دولت اگر چنین و چنان نمیکردند، مردم چنین عصبانی نمیشدند که این شعار ها بیرون بیاید. گفتند یک عده از اوضاع دارند سو استفاده میکنند و خلاصه خیلی حرفها زدند و مردم هم در همان ١٣ آبان با شعارهایشان روی دست همه اینها آب پاکی را ریختند. اکنون شانزده آذر در ادامه همه این اتفاقات دارد فرا میرسد و به ما راه نشان میدهد. بویژه شانزده آذر مرکز ثقلش جایی مثل دانشگاه است که دارد میجوشد و دانشجویان در مبارزاتشان همواره بیانگر خواستهای رادیکال و انسانی جامعه بوده اند. بنابراین میتوان تصور کرد که شانزده آذر آبستن چه اتفاقات مهمی میتواند باشد. به نظر من اولین نکته اینستکه باید با همین تصویر به استقبال شانزده آذر رفت. بنابراین شک نیست که شانزده آذر امسال در خیابانها خواهد بود، شانزده آذر امسال روز اعتراض وسیع مردم در تهران و در همه شهر ها خواهد بود. در چنین اوضاعی باید با خواستهای روشنی به میدان آمد، تا تعین بیشتری به انقلاب بدهیم. ده خواست فوری مردم را در این روز باید با صدای بلند فریاد زد. شانزده آذر با شعارهای آزادی، برابری، حکومت انسانی، جمهوری اسلامی نمیخواهیم نمیخواهیم، زندانی سیاسی آزاد باید گردد، مجازات اعدام لغو باید گردد، تبعیض جنسیتی لغو باید گردد، به خیابانها بیاییم و این روز را به یک روز بزرگ قدرتنمایی خود تبدیل کنیم. شانزده آذر باید ما شاهد حجاب برگیران و به زیر کشیدن این پرچم بردگی و تحقیر زن باشیم. اینگونه است که دانشجویان میتوانند خواستهای جامعه و خواستهای اساسی خود را فریاد بزنند. و این روز را به یک روز تاریخی دیگری تبدیل کنند.
 

ج.ک. دانشجویان برای برگزاری ۱۶ قوی و رزمنده چه طرح و برنامه ای باید داشته باشند؟

شهلا دانشفر: همانطور که اشاره کردم، به نظر من برای یک شانزده آذر بزرگ و قدرتمند قبل از هر چیز باید بر اساس تصویر و چشم اندازی که توضیح دادم به این روز نگاه کرد و برایش برنامه ریخت. دو هفته به این روز مهم مانده است. در این دو هفته با اعتراضات هر روزه خود، کل نیرویمان را برای شانزده آذر به میدان آوریم. در این دو هفته میتوان تحت عناوین مختلف تجمع اعتراضی برپا کرد. از جمله میتوان در حمایت از زندانیان سیاسی تجمعات اعتراضی برپا کرد و با در دست گرفتن عکس دانشجویان و کارگران دستگیر شده نیشکر هفت تپه و منصور اسانلو و فرزاد کمانگر و ابراهیم مددی و همه دستگیر شدگان و با شعار زندانی سیاسی آزاد باید گردد، کل جامعه را به اعتراض گسترده برای باز کردن درب زندانها به حرکت درآورد. میتوان در همبستگی با خانواده های جانباختگان راه آزادی و جانباختگان اعتراضات اخیر و دانشجویانی که در کوی دانشگاه جای خود را از دست دادند، خواهان محاکمه آمرین و عاملین این کشتارها شد و تجمعات اعتراضی برپا کرد. میتوان علیه تبعیض جنسیتی و طرح های سرکوب رژیم در دانشگاه و در سطح جامعه تحت عنوان طرحهای عفاف و حجاب دختران و غیره و جداسازی های جنسیتی تجمعات اعتراضی برپا کرد و بر خواست لغو حجاب اجباری و لغو همه قوانین ضد زن تاکید کرد. میتوان علیه اعدام ها اعلام تجمع کرد و خواهان لغو مجازات اعدام شد و به این ترتیب با تاکید بر ده خواست فوری مردم، آزادی بدون قید و شرط عقیده و بیان و به رسمیت شناخته شدن حق تجمع، تشکل، تحزب، اعتصاب بعنوان حقوق مسلم مردم و جدایی مذهب از دولت و آموزش و پرورش و داشتن یک زندگی انسانی متناسب با استانداردهای بشری و افزایش حداقل دستمزدها ، بعنوان اولین گام یک میلیون ، اعتراضات خود را فشرده تر به پیش برد و حول آنها متحد شد. میتوان این ده خواست را وسیعا تکثیر کرد و با اعلام اینکه اینها خواستهای فوری ما مردم است ، آنها را همه جا بر در و دیورا نصب کرد. میتوان همه جا را پر از شعار کرد. میتوان در محلات مختلف هسته های محلی خود را به عنوان کانونهای هدایت مبارزات شکل داد و با سر دادن شعار جمهوری اسلامی نمیخواهیم، تظاهرات های شبانه را شدت داد. خلاصه اینکه خیلی از این کارها را میتوان انجام داد. طبعا دانشجویان و در صف جلوی آن فعالین چپ و رادیکال نقش بسیار برجسته ای برای انجام همه این کارها دارند.
 

از سوی دیگر جدا از دانشجویان بخش های دیگر جامعه نیز باید خود را برای این اعتراض بزرگ سراسری آماده کنند. شما ببینید جامعه حالتی انفجاری دارد، همه جامعه میتوانند خواستهایی که دارند را بر روی پلاکادری کوچک بنویسند و بدست بگیرند و روز شانزده آذر به خیابان بیایند. علیه تبعیض و نابرابری، فقر و اعدام و سرکوب و غیره شعار دهند و آزادی و برابری را فریاد بزنند. بطور مثال ما الان هر روزه شاهد اعتراضات کارگری هستیم. دستمزدهای پرداخت نشده یک عرصه دایمی اعتراضات آنهاست، چنین مناسبتی فرصت مناسبی است که این کارگران با پلاکاردهای خود، طلب هایشان را بخواهند. این تصویری است که من از شانزده آذر دارم و در کل اعتراضات ما باید به این سمت برود و تعین یابد و آنچنان روشن و شفاف خواستهایمان را فریاد بزنیم که کسی نتواند به نمایندگی از ما رنگ دیگری به اعتراض و مبارزه مان بزند. در ١٦ آذر با شعارهایمان و با اعلام خواستهایمان فریاد بزنیم که نه جمهوری اسلامی و نه قانون اساسی و نه هیچکدام از قوانین ارتجاعی اسلامی اش را نمیخواهیم و نشان دهیم که ما دیگر اجازه نخواهیم داد که زیر پرچم الله اکبر که سمبل جمهوری اسلامی است و در لوای آن ٣٠ سال است که هر شعار آزادیخواهانه ای را خفه کرده و بساط حکومت سرکوب و جنایتشان را برپا نموده اند، انقلابمان را به بیراهه برند و آزادی و برابری را فریاد بزنیم.
 

در یک کلام، تاکید من اینست که شرایط بسیار آماده است. رژیم در اوج استیصال است. جامعه در حال انفجار است. باید برای همه این کارها برنامه ریخت و بدین صورت در دل یک اعتراض هر روزه به استقبال یک شانزده آذر قدرتمند رفت. برای شانزده آذر ما خواستهایمان را بصورت تراکت و بنر بنویسیم و بدست بگیریم و فریاد بزنیم. عکس زندانیان و جانباختگان را بدست بگیریم و خواهان محاکمه آمرین و عاملین این جنایتها شویم و شعار زندانی سیاسی را رساتر از هر وقت فریاد بزنیم.
 

بدنبال ١٣ آبان انتظار اینست که شانزده آذر نقطه عطفی دیگر در جنبش انقلابی ما و گامی اساسی به جلو به لحاظ بیان روشن خواستهایمان باشد. به استقبال یک ١٦ آذر بزرگ و با شکوه برویم.