بازگشت به صفحه اصلی                             

علیه تبعیض   
سازمان دفاع از حقوق زن در ایران

 

 

انترناسیونال ٣٢٢
 

مرگ بر اعتياد! زنده باد انقلاب!

 


   "
کاظم نیکخواه"
    



ايران تحت حكومت اسلامي در دو چيز اول است. يكي در همين ميزان اعتياد است و ديگري ميزان اعدام. گزارشهاي رسمي كه مربوط به سال گذشته است و امسال منتشر شده ميگويد آمار اعتياد در ايران به بالاترين در سطح جهان رسيده است. بنا به يك گزارش سازمان ملل طی گزارشی در روز چهارشنبه بیست و نهم اکتبر اعلام کرد که در سال ۲۰۰۸ چهارده تن هروئین و حدود ۴۵۰ تن تریاک تولید شده در کشور همسایه ایران یعنی افغانستان در ایران مصرف شده است. به این معنا ایران بالاترین آمار مصرف "سرانه" مواد مخدر را در جهان دارد. رسانه هاي وابسته به جمهوري اسلامي نيز اين را تاييد ميكنند كه سن اعتياد در ايران به ١٠ سال رسيده است. سايت برنا از "سازمان ملي جوانان" كه يك نهاد جمهوري اسلامي است ميگويد "يك ميليون نفر از معتادان به مواد مخدر زير ١٩ سال هستند و سن اعتياد در كشور به ١٣ سال رسيده است. اين سازمان ميگويد روزانه ٣٠٠ نوجوان در ايران معتاد ميشوند. خبرگزاري جمهوري اسلامي "ايرنا" سن اعتياد را ١٠ سال اعلام كرده و از قول رئيس سازمان بهزيستي استان زنجان نوشته است "٢٥ درصد معتادان اعتياد را از مدرسه شروع كرده اند". ترياك بالاترين مصرف را دارد و پس از آن حشيش و هروئين و ديگر مواد خطرناكتر قرار ميگيرند.



فكر نميكنم كسي شك و ترديدي داشته باشد كه خود جمهوري اسلامي عامل اصلي گسترش اعتياد و قرباني كردن عزيزان مردم در ايران است. اعتياد زائده و غده چركين نظام سرمايه داري است. بطور خلاصه بي عدالتي و فقر و احساس بي آيندگي و بي افقي، علت اصلي و كانون اصلي گسترش اپيدمي كشنده اعتياد است. نظامي كه اساس موجوديتش بر سود و كالا شدن همه چيز قرار دارد، هيچ ابايي ندارد كه از زهر و مواد كشنده هم براي سودجويي استفاده كند. همانطور كه يك منبع بزرگ و رسمي سودآوري و سود اندوزي توليد و فروش سلاحهاي كشتار انسان است. همانطور كه يك منبع بزرگ سود اندوزي قاچاق انسانها و بويژه كودكان است. ميشود هزاران مثال زد. اما جمهوري اسلامي در اين زمينه ها هم سر آمد همه است. آشكارا حكومت مرگ و نيستي و عزا و گريه است. حكومت چپاول است. حكومت سركوب شكنجه و تجاوز است. و حكومت نابود كردن زندگي است.



شواهد بسياري ميگويد كه خود باندهاي حكومتي در قاچاق مواد مخدر دست دارند. اما اگر هم اينگونه نبود وقتي كه جامعه را به صلابه ميكشند، وقتي خيابان و كارخانه و همه جا را به محل يكه تازي يك مشت اوباش پست و نفهم و ضد انسان تبديل كرده اند، وقتي ميليارد ميليارد ميدزدند و پروار ميشوند و اكثريت جامعه را به زندگي زير خط فقر و نيستي و فلاكت ميكشانند، فضاي بسيار مناسبي را براي گسترش اپيدمي اعتياد فراهم كرده اند.



اما اعتياد بر زمينه بي افقي و نا اميدي و وازدگي رشد ميكند. اعتياد خودكشي است. اگر كسي امروزش از نظر رفاهي و فكري و فضاي شاد و انساني تامين باشد، اگر كسي مفهومي براي زندگي امروز خويش و اميدي به آينده داشته باشد دست به نابودي خويش نميزند. و بر اين اساس ترديدي ندارم كه در اين روزهاي انقلاب و مبارزه و جوشش آزادي و برابري و انسانيت، اگر كسي بتواند آمار بگيرد قطعا اين را متوجه ميشود كه مرض اعتياد هم رو به كاهش و ريشه كن شدن ميرود. اكثر جوانان فعالين انقلابند. فعالين تظاهراتها هستند. از سازماندهندگان گروههاي مقابله با سركويگران و اوباش حكومت هستند و با اميد و افقي روشن ميتازند و به پيش ميروند و ارزش خودرا ميفهمند. ميدانند كه ميشود حكومت اعتياد و فقر و سركوب و عزا و مرگ را به زير كشيد و دست اندركار به زير كشيدن آن هستند. و حتما يكي از اهداف خودرا هم اين گذاشته اند و بايد بگذارند كه دست هم نسلهاي اعتياد زده خويش را هم بگيرند و به آنها آينده را نشان دهند و از زمين بلندشان كنند. به همين دليل جاي مواد كشنده مخدر و اعتياد قاعدتا اين روزها بسيار تنگ است و تنگتر و تنگتر ميشود. انقلاب دشمن اعتياد است. چون انقلاب به همه مردم آينده اي روشن را نويد ميدهد.



البته اين را هم همينجا اشاره كنم كه كودكي كه توسط سوداگران مرگ در معرض مواد مخدر قرار ميگيرد و معتاد ميشود، در مقوله بي افقي و بي آيندگي نميگنجد. او كودك است. معصوم و آسيب پذير است. مورد سوء استفاده قرار ميگيرد. و بعد كه مريض و معتاد شد ديگر بسادگي نميتواند خودرا رها كند. اما اساس مساله همان است كه جامعه اي بيمار ميتواند كودكان را هم بي پناه در معرض تهاجم سوداگران مرگ و اعتياد رها كند. و براي رها شدن از اين بيماري كل جامعه را بايد از بيماري نجات داد. در يك كلام دواي اعتياد انقلاب و به زير كشيدن جمهوري اسلامي و برپايي جامعه اي انساني و عادلانه و مرفه است. هر جواني كه امروز را اينگونه ببيند اگر هم احيانا جزو قربانيان اعتياد باشد با عزم و اراده آنرا كنار ميزند. چون ميداند كه به او نياز است. و ميداند كه زندگيش معنا و مفهوم انساني يافته است. پس مرگ بر اعتياد و زنده باد انقلاب!*