جوانان کمونیست 342

وقتش است علیه اسلام و شریعه بایستیم

جولیت ریکس،

ترجمه آرش سرخ

مریم نمازی، دبیر شورای اکس مسلم در بریتانیا، میگوید که حقوق متعلق به افراد است و نه مذهبها و باورها

نمازی 41 سال دارد و در تولد، مسلمان ایرانی، بوده است. او رفتاری دوستانه و سخنانی دلنشین دارد اما حرفهایش را تلطیف نمیکند. به راه انداختن سازمانی از کسانی که اسلام را کنار گذاشتهاند، جربزه میخواهد. در قانون اسلام، مجازات ارتداد، مرگ است. نمازی مدام تهدید دریافت میکند، معمولا روی موبایلش: "یکی زنگ زد و گفت: "سرت را قطع میکنیم"... من رفتم پیش پلیس. اول خیلی به من توجه کردند چرا که فکر میکردند قضیه به تلاش برای بمبگذاری در گلاسکو مربوط است. اما وقتی فهمیدند اینطور نیست زحمت تماس با من را هم به خود ندادند." آیا او نگران امنیت خود نیست؟ "چرا،اغلب هستم. نگران این هستم که زنده خواهم ماند یا نه،بخصوص حالا که مادر شدهام. وقتی میبینم کسی عجیب و غریب نگاهم میکند، به فکر میافتم." چرا از اسم مستعار استفاده نمیکنی؟ "بالاخره میفهمند که هستی. و کل ماجرای شورای اکس مسلم اینست که بایستی و به حساب بیایی." او خیلی از برچسب "مسلمان سابق" (اکس ملسم) خوشش نمیآید و ترجیح میدهد هویت خود را با عبارات مذهبی تعریف نکند اما نمازی میگوید که این کاری مثل "بیرون آمدنِ" همجنسگرایان در 30 سال پیش است:اگر قرار است تابوها را بشکنی باید نزد عموم بیایی. شورا بیش از 100 عضو دارد و بعضی هم تماس گرفتهاند اما جرات عضو شدن ندارند. "بعضیها داستانهای وحشتناکی دارند اما از سر ترس نام خود را روی وبسایت نگذاشتهاند."

پدربزرگِ نمازی آخوند بوده است و پدرش مسلمانی متعصب به بار آمده. هر دوی والدیناش (که اکنون در آمریکا زندگی میکنند) همچنان مسلمان هستند. نمازی به یاد میآورد که وقتی پدرش را از آغاز به کار اکس مسلم مطلع کرد،پدر گفت: "وای نه، پدربزرگت در گور میلرزد." "من هم به او گفتم که کارهای من به نفع مسلمانان هم هست چرا که اگر در جامعهای سکولار زندگی کنی میتوانی مسلمان باشی، سیک باشی، مسیحی باشی و یا آتئیست باشی و رفتار برابری با تو بشود."مخالفت نمازی با مذهب دولتی با تجربهی خودش شکل گرفته است. او 12 ساله بود که انقلاب ایران "توسط آيتاللهها به یغما رفت" و کشورش به جمهوری اسلامی ایران بدل شد.

در دانشگاه او به برنامهی توسعهی سازمان ملل پیوست و عازم کار با پناهندههای اتیوپیایی در سودان شد. "شش ماه بود که به سودان آمده بودم که این کشور، دولتی اسلامی پیدا کرد. من به این فکر بودم که انگار اسلام دنبالم گذاشته است!" نمازی به همراه دیگران یک سازمان حقوق بشر غیررسمی ایجاد کرد که اطلاعاتی راجع به دولت جمع میکرد. سرویس امنیتی سودان او را مورد بازجویی قرار داد. "من خیلی به آنها احترام نگذاشتم و عضو سازمان ملل که با من آمده بود گفت: "عجیب نیست که پدر مادرت تو را از ایران بیرون آوردهاند." مرد سودانی مرا تهدید کرد و گفت: "نمیدانی چه بر سرت میآید. شاید با موتورسیکلت تصادف کنی یا چنین چیزی." سازمان ملل بیسر و صدا او را سوار هواپیما کرد و پس فرستاد.

این نقطه عطفی بود که او را از مسلمانی که به دینش عمل نمیکرد به آتئیست و بیخدا مبدل ساخت. دو دهه بعد او زندگیاش را وقف مبارزه با قدرت مذهب کرده است. او در میانه راه سازماندهی اولین کنفرانس بینالمللی اکس مسلمها است که قرار است در 10 اکتبر در لندن برگزار شود. و قرار است کارزار "نه به شریعه"ای نیز راه بیاندازد.

میگویم که لابد وقتی شنیده اسقف اعظم کانتربری گفته که ایجاد بعضی قوانین شریعه در بریتانیا اجتنابناپذیر است، شوکه شده. نمازی میگوید که اینطور نیست؛ او حتی غافلگیر هم نشده است. "دقیقا مناسب او (اسقف اعظم. م) بود؛ گرچه او انتظار واکنشی که دریافت کرد را نداشت. در واقع این حملهای به سکولاریسم بود. در واقع این به نفع اوست که مدارس مسلمانان و قانون شریعه وجود داشته باشد. در اینصورت احتمال مخالفت با مدارس مسیحی و نقش ممتاز مذهب در جامعه کمتر میشود."

اما او به شدت با اجرای هر صورتی از قانون شریعه در اینجا مخالف است. نمازی میگوید: "این قانون از اساس تبعیضآمیز و ضدزن است" و او با اینکه مردم بتوانند بین قانون شریعه و قانون مدنی انتخاب کنند، مخالف است. او میگوید زنان را میتوان به سمت دادگاه شریعه سوق داد. "این به ضرر کسانی خواهد بود که بیش از همه محتاج قانون بریتانیا هستند."