زنان حجاب را با هیچ فشاری نخواهند پذیرفت!
نزاع و کشاکش درون جمهوری اسلامی بر سر حجاب بالا گرفته است.
روزنامه ایران متعلق به طرفداران احمدی نژاد از چادر بعنوان بدترین نوع پوشش حرف
زده و به رنگ سیاه حمله کرده است و بر ناصرالدین شاه بعنوان عامل حجاب سیاه لعنت
فرستاده است!
چادر و حجاب از اولین روز جمهوری اسلامی بیرق آن بوده است. از هفته های قبل از قیام
هرجا که دستجات اسلامی زورشان رسید حمله به زنان بی حجاب را شروع کردند و با سر کار
آمدن جمهوری اسلامی کارشان را با اسیدپاشی به روی زنان بی حجاب و با شعار یا روسری
یا توسری و اخراج و دستگیری و شلاق و اعدام با اتکا به قانون و نیروی سرکوب و
تبلیغات مشمئز کننده علیه زنان ادامه دادند. اما مقاومت و مبارزه زنان نیز یک روز
تعطیل نشد. در این سالها میلیون ها نفر بخاطر نپذیرفتن حجاب اسلامی تذکر گرفتند،
جریمه و زندانی شدند، شلاق خوردند و مورد تجاوز قرار گرفتند و در رسانه های رسمی
فاحشه نامیده شدند، اما کوتاه نیامدند و تسلیم نشدند. به معنی واقعی کلمه در این ٣٢
سال یک جنگ واقعی و گسترده میان زنان با کل جمهوری اسلامی در جریان بوده است و تا
امروز به جرات میتوان گفت که برنده این جنگ زنان بوده اند. نفس اینکه امروز خود
حکومت به طرفداران و مخالفین چادر و پوشش سیاه تبدیل شده اند و عده ای جناح مقابل
را بر سر حجاب مورد لعن و نفرین قرار میدهند و طرف مقابل، جرائم بیحجابی را به رخ
زنان میکشد و میگوید همینطور که رضا شاه چادر را به زور از سر زنان برداشت ما نیز
باید چادر را به زور سر زنان کنیم، به حد کافی گویای شکست مفتضحانه حکومت است. گوئی
این ٣٢ سال تمام زورشان را نزده اند و همه توحششان را برای تحمیل حجاب به کار نبرده
اند! یکی از مقامات رژیم میگوید که ٢٢ ارگان که مسئول تحمیل ححاب بوده اند کارشان
را نکرده اند و تنها ٣٧ درصد از زنان در تهران حجاب اسلامی را (آنهم بخاطر ترس از
عواقب آن) رعایت میکنند. دیگری میگوید طرح تفکیک جنسیتی ٢٤ سال است روی زمین مانده
است و آمار دیگری میگوید هشتاد درصد دختران دانش آموز، دوست پسر دارند یعنی حجاب و
کل مقررات اسلامی را تماما لگدمال کرده اند. ٣٢ سال تمام امکانات سرکوب و تبلیغ
حکومت برای تحمیل حجاب بکار افتاد و امروز همه دار و دسته های حکومت، هر کدام به
نوعی به شکست خود اعتراف میکنند.
جنگ بر سر حجاب یک جنگ طبقاتی است. بیحقوقی زنان را لازم دارند تا بساط استثمار و
چپاول و فقر و محرومیت را سر پا نگهدارند. حجاب اسلامی در هرشکل و رنگ و اندازه ای،
پرچم نفرت انگیز و خونین ارتجاع اسلامی است. حکومت اسلامی با حجاب آمد و با برداشتن
حجاب عمر نکبت بارش به پایان خواهد رسید.
جنگ بر سر حجاب و همینطور کل سیاست جداسازی ها و سیاست های متعفن و کپک زده اسلامی
به همه مردم آزادیخواه، به همه زنان و مردانی که خواهان سرنگونی این حکومتند، به هر
کس که به انسانیت ارج مینهد، به هر کس که علیه فقر و محرومیت مبارزه میکند و به هر
کس که برای آزادی و عدم دخالت مذهب در زندگی اش تلاش میکند، مربوط است. لشگر در هم
ریخته و ناتوان حکومت میتواند باز هم زورش را برای تحمیل حجاب و آپارتاید بیازماید
اما محکوم به شکست است. زنان و مردم آزادیخواه ایران سر تسلیم ندارند و این طوق
بردگی را با هیچ فشاری، همانطور که تاکنون نشان داده اند، نخواهند پذیرفت و اکنون
که دشمنان خود را به جان هم انداخته اند مصمم تر و امیدوارتر به میدان خواهند آمد.
وقت آن است که با تمام توان به میدان بیائیم و متحد و یکپارچه بساط حجاب اسلامی و
جداسازی ها را در هم شکنیم.
زنده باد جنبش آزادی زن
مرگ بر جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری
حزب کمونیست کارگری ایران
٢٦ مرداد ١٣٩٠، ١٧ اوت ٢٠١١
........................
Veil, on no condition!
Conflict and dispute on the question of the veil among the factions of the
Islamic regime in Iran is escalating. The paper of Iran supporting president
Ahmadinejad, has called the veil “the worst kind of clothing” and attacked its
black colour. The paper has even damned King Nasser al-Din Qajar (1831 – 1896)
as the initiator of the black veil!
The fact is that from the very outset the veil was the banner of the Islamic
regime indicating its character. Quite a few weeks before the people’s uprising
in February 1979, wherever Islamic thugs could, they attacked unveiled women.
After the coming of the Islamic regime to power, these thugs continued their
misogyny by shouting the slogan “either a veil or a box on the head”, hurling
acid on unveiled women, whipping women breaking the Islamic rules, abominable
propaganda against woman, kicking them out of job, etc. But the resistance and
struggle of women did not stop even for a single day. For refusing to carry a
“proper veil”, millions of women have been warned, charged, whipped, imprisoned,
raped and been called prostitutes in the media during the Islamic rule. However,
they didn’t give up! In the past 32 years, a widespread war has been going on
between women and the Islamic regime. It could without any exaggeration, be said
that the winner has been the women.
The fact that today the regime is divided into adherents and opponents of the
black veil, that one is denouncing the other, and that the other one is
emphasising the penalties of improper veiling and saying that “just as King Reza
(1878 – 1944) unveiled women by force, we have to use force to put it back on
women”, speaks for itself the shameful defeat of the regime. An official says
that 22 organs that are responsible for controlling the veil have not performed
their duties and that in Tehran just 37% of women consider the veil, and even
these are only for fear of its consequence! Another official says that the plan
of sexual separation has been laid dormant for 24 years. Statistics published by
the regime indicates that about 80% of teenager students have a boyfriend –
something that precisely contradicts the whole Islamic system. For 32 years, all
the regime’s measures of repression and propaganda have been working to impose
the veil and yet all the Islamic ruling gangs are today admitting that in one
way or another, they have failed.
Veil in any form, size, and color is the heinous banner of the Islamic reaction.
They need the women’s rightlessness to keep up the system of exploitation,
poverty and subjugation. The war on veil, sexual separation and other Islamic
misogynious policies are a class struggle and cosequently concern all
freedom-loving people, anyone attempting to stop religious intervention in
people’s lives, anyone that esteems humanity or fights against misery, and all
those fighting for the overthrow of this regime. The split and weakened forces
of the regime may once again try to impose veil and sexual separation, but the
freedom-fighting people of Iran are not going to give up. As they have shown in
the past 32 years, they’ll not accede to this yoke of oppression. On the
contrary, they’ll emerge more determined and firm, now that they’ve stirred up
divisions in the ranks of the regime.
From the very begining of its coming to power, the Islamic regime introduced the
veil by force. Consequently, unveiling would be the end of its miserable
existance! It’s time to take the field with all their might and abolish the
Islamic regime’s veil and sexual separation.
Long live the women’s liberation movement!
Down with the Islamic regime in Iran!
Long live freedom, equality, workers’ rule!
Worker-communist Party of Iran
August 17, 2011