نگذاریم دفترچه خاطرات کودکان کم برگ بماند
 

"رويا بحرينى"

به اندازه ۴۰ سال پیر شدم ( فقط ۱۷ سال دارد) در این ۵ سال که در زندان هستم خیلی‌ سخت گذشته ، آ دم را زجر میدهند مثلا میگویند: فردا یک نفر را اعدام میکنند تن همه به لرز ه در میاد، و هر کس فکر می‌کند طناب بر گردنش سنگینی‌ می‌کند، دستبد و پابند میزنند و به انفرادی میبرند، هر شب با ترس میخوابی و هر روز در انتظار مرگ هستی‌، هر روز شاهد رفتن و باز نگشتن هم بندی هستی‌، خواب نیست همه کابوس هستند، وقتی‌ از خودت دفاع میکنی‌ کار هایی با تو میکنند که صد بار به مرگ خودت راضی‌ میشوی.......( سعید جزی )


طبق آمار‌های منتشر شده از طرف سازمان‌های حقوق بشر در ایران ۱۷۷ نوجوان حکم اعدام در موردشان صادر شده که بیش از ۳۵ احکام را به اجرا گذاشته، خردسالترین این متهمین " احمد نوروزی" ۱۲ ساله از بلوچستان است،در حال حاضر ۱۱۴ کودک در ایران زیر چو به‌های دار هستند و فقط اسامی ۷۱ نفر از این افراد اعلام شده و از دیگر کسانی‌ که این احکام را در یافت کرده اند نام و نشانی‌ در دست نیست.

این کودکان که غالبا در بهزیستی ‌ها بسر میبرند و یا کودکانی که کارتن خواب و افغانی تبار هستند که فاقد هر گونه شناسنامه و کارت هویتی میباشند.

چندی پیش جمشیدی سخنگوی قوه قضائیه اعلام کرد: حکم اعدام را لغو می‌کنیم ولی‌ اعدام با قصاص تفاوت دارد ، ما کودکی را اعدام نکرده و نمی‌کنیم فقط حکام شرع مئوظف به حکم قصاص میباشند.

که با رضایت اولیای دم از حکم صرفنظر میشود.

محمد حسن زاده از کامیاران در آستانه ۱۷ سالگی در سال گذشته به دار آویخته شد، عاطفه رجبی در شهر نکاء در سن ۱۶ سالگی ، بهنام زارع، رضا حجازی و ۴ نوجوان دیگر در سال ۱۳۸۷، این کودکان را به مسلخگاه بردند هم را با رویا‌ها و کودکیشان.صدای بهنام هنوز در خاطرم هست که لحظات آخر چگونه زندگیش را طلب میکرد.....

ایران مفاد کنوانسیون حقوق کودک را امضا کرد مبنی بر این که:".حکم حبس ابد و اعدام نباید برای جرایمی صادر شود که افراد زیر ۱۸ سال مرتکب میشوند."، حال میبینیم که به چه اندازه ایران" متعهد" به قوانین انسانی‌ است، این ماده قانونی به مجلس رفت و مشروط باز گشت .

این نسل کشی جمهوری اسلامی از سال‌های پیش آغاز شده.

همان موقع که نوجوانان را به جنگ میبردند و در جبهه ها آذوقه توپ‌های جنگی میکردند تا تنور جنگ را داغ تر نگاه دارند و یا در سال‌های ۶۰ تا ۶۷ در زیر شکنجه‌ها و چوبه ‌های دار رژیم جان میباختند ،

دست درازی این رژیم اهریمنی به زندگی‌ انسان‌ها و کودکان، این انسانی‌‌های کوچک هر روزه به قیمت مرگ و تجاوز به هویت انسانی آنها‌ تمام میشود، من بر این باورم که رو آوردن به دولت‌ها و سازمان‌های وابسته که هنوز کشور‌های مانند جمهوری اسلامی را از اعضا پذیرا هستند نه تنها هیچ کمکی به ما نخواهند کرد بلکه به این دولت‌های مجرم اجازه تاخت و تاز بر زندگی‌ و هویت انسانی ما‌ را میدهند چرا که با نقض قراد داد‌های تصویب شده خودشان به حق ما مردم یورش میبرند، خود این دولت‌ها مجرمین بزرگی‌ هستند که با بهره کشی‌، فقر، اعتیاد و ناهنجاری‌های های اجتماعی که زائیده دولت‌های سرمایه داری است انسان‌ها را به تنگنا میبرند.

اعلام جرم ما علیه این دولت‌ها و سازمان‌های وابسته به آنان است.

فراخوان ما به شما انسان‌های شریف و حق طلب این خواهد بود که: با اعتراض به احکام اعدام و قوانین شرع ، منجمله قصاص و حد جلو این قتل عمد را بگیریم ، تمکین کردن به قصاص معنایی جز شریک شدن در این عمل شنیع و ضد انسانی نخواهد بود.

جمشیدی سخنگوی قوه قضائیه می گوید : قصاص حق خصوصی فرد است و فقط با گذشت اولیای دم از آن صرفنظر میشود و قصاص به در خواست حکومت صورت نمیگیرد.

هر بار که رضایتی از طرف خانواده مقتول داده نشود ؛ به قانون ارتجایی و قرون وسطایی این دولت تداوم بخشیدن است و شریک بودن در ادامه حیات ننگین این جلادان انسانیت. اسلام سیاسی بدنبال شریک جرم است.

زمان آن است که ما مردم خود قوانین را بنا نهیم و جامعه را از مصیبتی شوم که بر ما سایه انداخته نجات دهیم.

نه! به قصاص و حد. نه! به قوانین ارتجاعی شرع یعنی‌ نه به حکومت جلادان اسلامی و سرمایه .


هیچ دولتی ،هیچ مرجع قانونی‌ اجازه بردن انسانی‌ را به قتلگاه ندارد.

نهاد کودکان مقدمند در طی هفته گذشته کمپین وسیعی را بر علیه اعدام کودکان در دستور کار خود قرار داده است و خواهان همکاری و همیاری شما مردم شریف، آزادی خواه، برابری طلب و تمامی‌ سازمان‌ها و نهاد‌های دفاع از حقوق کودکان در ایران و جهان شده و این کمپین تنها با حمایت شما مردم میتواند به اهداف خود نائل شود. برای به زیر کشیدن این قوانین و نظام سرمایه و جلادان اسلامی ما را یاری دهید.

نگذاریم دفترچه خاطرات کودکان کم برگ بماند.

دنیایی را بسازیم که در آن داشتن نان، خانه ،امنیت، شادی ، رفاه و هویت انسانی‌ رویایی در دور دست نباشد.


دنیایی که در آن پر باشد از لبخند شاد کودکانه ، دنیایی پر از رنگ، که در آن هیچ کودکی بجای خواب ‌های رنگی،‌ کابوس چوبه های دار و سیاهی را نبیند.

دنیایی که در آن کودک انسان باشد.